전진

Þykir mér nú við hæfi þegar sumarið hleypir vori í náttúruna í manni að rifja upp og heiðra Vatnaskóg með ljóðabálki. Það má endalaust bæta við hann en byrjunin er svona:

Ávallt var ég endrum sendur
norður í Vatnaskóg,
varla var ég orðinn kenndur
er ég var spenntur fyrir plóg.

Síðan var ég oftast sendur
eitt sinn í Vatnaskóg,
flesta morgna var ég flengdur
flestur prestur hlóg.