말고삐를 잡다

Jæja það verður að birta réttarsöguna. Fór í síðustu eða næstsíðustu réttirnar mínar í haust, ég er oftast í réttum. Þetta voru hrossaréttir á Vatnsnesi í kulda og bleytu, hafði lítið að gera og var einn að rangla um. Rakst til dæmis á myndatökumann Sjónvarpsins sem var greinilega að leita að hefðbundnu hasarmyndefni og bar hann sig ekki vel. Ég lofaði honum myndefni og hann gerði klárt, ég tók tilhlaup inn í hálftóma réttina og renndi mér á maganum í drullunni undir jarpa hryssu, greip í fætur og kippti henni niður. Ég var heppinn, að annarra sögn, að verða ekki undir henni en reyndi svo að draga hana, bara í einhver dilk, en fékk heldur illt auga bænda sem annars höfðu bara hangið í spjalli og drykkju með hendur í rassvösum. Loks kom að eftir smástapp að tveir fílefldir bændur fóru að pönkast í mér, halda í og ýta mér eitthvað. Myndatökumaðurinn benti mér að halda áfram svo ég fór að þusa hástöfum og reiðilega, lét heyrast hátt og skýrt orð eins og múgavél, heilsubrestur, bændasamtök, landbúnaðarráðunautur, Ytri-Dal, Steingrímur, mjólkurkvóti, allt hans lið og fleiri slík, og gætti þess að horfa reglulega í myndavélina. Hryssan var reist á fætur og færð á sinn stað og einhver reyndi að hrinda mér. Ég greip framhófa á einhverju folaldi og otaði að mönnum ógnandi og komst út úr réttinni, myndatökumaðurinn bauð mér rjómavöfflu og við þóttumst ánægðir með þetta myndefni þótt réttarstjórinn hafi gefið mér þriggja rétta bann sem tók gildi þá þegar og átti við allt Húnaþing. Svo var bara ball í Þorfinnsstaðaskóla um kvöldið og þar var dansað af krafti. Þar virtist allur æsingur úr mönnum, að minnsta kosti á meðan ég dansaði við þá.