호로딸기

Það er orðið svo kalt að ekkert landsvæði telst lengur berjaland. Það er ömurlegt að tína ber sem hafa frosið og svo eru þau bara ekkert góð. Ég hef ekki orðið eins reiður og þegar ég sá að Þverárfjallið var ónýtt þetta haustið vegna skipulagsleysis míns. En ég átti ágætt tímabil þetta haustið, búinn að sjóða 25 lítra af krækiberjasaft og égveitekkihvað mikið af bláberjasultu. Fékk líka krampa í framhandlegginn þegar ég var að kreista safann; þurfti að taka á öllu sem ég átti. Verst hvað menn geta orðið æstir í berjamó. Þetta byrjaði sem algjör slökun og mér fannst ég gleyma öllu bara þegar ég komst í góðan móa en svo verður kappið svo mikið að maður veit ekki fyrr en maður er farinn að öskra á fjölskylduna berjablár upp að eyrum og rífst í ókunnu fólki sem villist inn á mín svæði. Það vantar alla vega ekki krækiberjahlaup hér með slátrinu. Eða í jólakommfektið. Verst að ég kann ekki að gera vín úr þessu.

양치기

Fór í réttir um helgina á Vestfjörðum, fjárréttir, þar sem skórnir mínir og fleira lykta enn af fjárhúsum og hrossataði. Það er farið að minnast á þetta hér á vinnustofunni. En það sem mér blöskruðu bændur á Ströndum. Hvernig haldið þið að þetta reki fé? Menn ganga eða valhoppa og gelta eins og hundar. Segja bara voff eins og það sé það eina sem virki þar sem hundarnir gelta á fé. Það er ekki frumlegheitunum fyrir að fara. Ég missti mig aðeins þegar ég náði tali af lambakónginum Kidda Kristjánssyni og réttarstjóranum Ármanni Halldórssyni og lét þá heyra að þetta þættu ekki búmenn í öðrum héruðum. Þetta væru engin vinnubrögð. Næst þegar rekið var inn tók ég lamb í fangið, máli mínu til áréttingar, hljóp svo inn í hópinn á móti safninu og öskraði mörg og lærð blótsyrði, sem sum voru á ensku og vísuðu í kynlíf, og valdi helst þau ljótustu sem ég þekkti og þóttist hafa kennt "bændum" á Ströndum þó nokkuð í einni svipan. Ein móðir lét í ljós áhyggjur sínar en ég skellti þá lambinu í fangið á henni og bað hana heilasta að koma lambinu fyrir þar sem það nyti engrar sólar. Nú er ég farinn að huga að jólum, ég veit að það er ball í Súlnasal fljótlega.

말고삐를 잡다

Jæja það verður að birta réttarsöguna. Fór í síðustu eða næstsíðustu réttirnar mínar í haust, ég er oftast í réttum. Þetta voru hrossaréttir á Vatnsnesi í kulda og bleytu, hafði lítið að gera og var einn að rangla um. Rakst til dæmis á myndatökumann Sjónvarpsins sem var greinilega að leita að hefðbundnu hasarmyndefni og bar hann sig ekki vel. Ég lofaði honum myndefni og hann gerði klárt, ég tók tilhlaup inn í hálftóma réttina og renndi mér á maganum í drullunni undir jarpa hryssu, greip í fætur og kippti henni niður. Ég var heppinn, að annarra sögn, að verða ekki undir henni en reyndi svo að draga hana, bara í einhver dilk, en fékk heldur illt auga bænda sem annars höfðu bara hangið í spjalli og drykkju með hendur í rassvösum. Loks kom að eftir smástapp að tveir fílefldir bændur fóru að pönkast í mér, halda í og ýta mér eitthvað. Myndatökumaðurinn benti mér að halda áfram svo ég fór að þusa hástöfum og reiðilega, lét heyrast hátt og skýrt orð eins og múgavél, heilsubrestur, bændasamtök, landbúnaðarráðunautur, Ytri-Dal, Steingrímur, mjólkurkvóti, allt hans lið og fleiri slík, og gætti þess að horfa reglulega í myndavélina. Hryssan var reist á fætur og færð á sinn stað og einhver reyndi að hrinda mér. Ég greip framhófa á einhverju folaldi og otaði að mönnum ógnandi og komst út úr réttinni, myndatökumaðurinn bauð mér rjómavöfflu og við þóttumst ánægðir með þetta myndefni þótt réttarstjórinn hafi gefið mér þriggja rétta bann sem tók gildi þá þegar og átti við allt Húnaþing. Svo var bara ball í Þorfinnsstaðaskóla um kvöldið og þar var dansað af krafti. Þar virtist allur æsingur úr mönnum, að minnsta kosti á meðan ég dansaði við þá.