해고하다

Tveir dagar í Kárahjúkum. Þeir verða ekki fleiri. Leið annars eins og heima hjá mér þangað til að ég áttaði mig á því að útvarpið var stillt á Bylgjuna. Maður ætti alltaf að hætta því sem maður er að gera þegar maður fiktar í útvarpinu. En ég bara þoli illa Bylgjuna. Annars erum við búin að vera á Seyðisfirði. Kannski ég sýni myndir þaðan, þar er gott að vera. Fínn hákarl líka.

발굴자

Oft reikar hugurinn aftur til hans Stebba Pella. Hann var oftast kallaður Pellinn en hann heitir Pel Job. Eða var að vinna á Pel Job og þar með... Samt fékk ég aldrei þetta nafn og eiginlega enginn síðan því það var auðvitað frátekið. Það kemur maður í manns stað en nafnið fylgir jafnauðveldlega. Þegar ég var beðinn um að segja frá Pellanum á námsstefnu niðri á Fræðslumiðstöð var ég tregur til og fékk frest fram í febrúar en nú þegar ég hef lagst í athuganir og vangaveltur um stöðu Pellans eins og hann birtist okkur þá; þá kemur ýmislegt óvænt í ljós. Hver hefði til dæmis þorað að segja frá því að í Kína væri til herramaður, alls ólíkur þeim sem ég ætlaði að segja frá, sem ber sama nafn! Nú er ég í sambandi við þá báða og er næstum öruggt að þeir muni koma saman báðir á þessa
námsstefnu.

여기저기에

Fyrst ég er að verða sá síðasti þá... Nú er vertíðin að klárast hjá manni. Margir búinir að afskrifa þessi jól og lítið af böllum að ná sér í; helst von með jólaboð ennþá. Skellti mér á 2 á laugardag og svona hálfgert á sunnudag. Þar var ég frekar óvelkominn. En ball er ball. Við höfum frændur reynt að vera duglegir þessa jólavertíð og leitað uppi böll. Komumst líka í ansi heppilegan sal í Skipholtinu þar sem við æfðum reyndar dansinn ekkert svo, duttum í gamlar b-hliðar með jólalögum frá 8. áratugunum sem frændi komst yfir. Þar var líka mappa með óútgefnum erindum af jólaballalögum Ómars, helvíti sem hann hefur búist við að fólk entist undir þessu. Ég er bara mjög sáttur við þetta, náðum yfirleitt balli á dag að meðaltali. Ég er kominn með svo ákveðinn dansstíl, það er enginn amatörbragur á þessu hjá manni lengur. Já maður gat ekki hegðað sér eins og djövusta nýliði í þessum jólasiðum endalaust. Það er oft gaman að fylgjast með liðinu sem kann þetta varla eftir áratugi; hlógum oft vel eftir böllin. Yfirleitt dansa ég þannig að ég leiði þann sem er fyrir aftan mig (miðað við göngustefnu) með hálfopnum lófa svona yfir öxlina. Þann sem er fyrir framan leiði ég hátt (kannski í andlitshæð) og klemmi hendina hans milli þumals og hinna fingranna, sá litli fingur stendur þó helst til út. Þið megið til með að tileinka ykkur þennan stíl. Samt verða menn að vera nógu sveigjanlegir til binda sig ekki eingöngur við þetta, til dæmis þegar á að gera einhverjar hreyfingar, eða til að mynda í hókí póki.